-Make the skies blue, Sonny Boy-
When there are grey skies
I don't mind the grey skies
You make them blue, Sonny Boy
Friends may forsake me
let them all forsake me
You pull me through, Sonny Boy
You're ant from heaven
And I know your worth
You've made a heaven
For me right on earth
And then the angels grew lonely
Took you 'cause they're lonely
Now I'm lonely too, Sonny Boy
Voor het derde boek van voor school heb ik gekozen voor het boek Sonny Boy.
Een boek wat mij heel erg aansprak door ten eerste veel goede verhalen van vrienden en ten twee goede recensies.
Ten eerste wil ik zeggen dat ik dit boek heel mooi vind. En ja natuurlijk dat is geen beschrijving, maar toch vind ik het in een woord gewoon mooi. Dit ligt ook voor een groot deel aan mezelf omdat ik me zelf graag verdiep in geschiedenis verhalen. Naast de manier van schrijven die erg gedetailleerd is, vond ik ook de manier van de verhaallijn mooi. In het begin zit je jezelf namelijk echt af te vragen waar het nou eigenlijk omgaat en om die manier kan je een boek heel vervelend vinden, maar bij mij werkt dit juist andersom, waardoor ik graag wil weten wat er nou speelt. Daardoor kon ik dit boek Sonny Boy goed lezen.
In het boek zitten ook naar mijn idee hele bijzondere plaatjes, geplaatst in het midden. Hierdoor werd ik weer echt even wakker geschut dat het waar gebeurd was.
Het verhaal is erg uitgebreid dus als je eerst even snel een samenvatting wil lezen om te weten waar het over gaat? Klik dan hier.
In het boek gaat het vooral over de volgende personages
- Rika van der Lans
- Waldemar Nods
- Waldy Nods ( Sonny Boy )
- Willem Hagenaar
- Bertha Hagenaar
Wanneer je het boek leest ontstaat er al meteen een manier van kritische spanning bij hoofdstuk II bij mij. Namelijk wanneer Waldermar gaat zwemmen in "die rivier die zo gevaarlijk is", krijg ik meteen al het gevoel, mede doordat ik niet weet dat het de hoofdpersoon is, dat er iets erg met hem gaat gebeuren.
Maar ook op het eind wanneer Waldermar wordt aangevallen op de boot waarmee hij wordt weggevoerd. Hij zwemt dan echt een enorm stuk naar het vaste land, waardoor je toch al snel denkt (ik tenminste):
"JA! HIJ HEEFT HET GEHAALD!". Toch wordt hij dan neergeschoten. Dat ging toch wel tegen al mijn verwachtingen in.
In het boek zit niet veel emotionele spanning omdat de hoofdpersonages geen "ik-personen" zijn. Hierdoor weet je niet echt wat zij voelen. Wel worden de personages goed beschreven, hierdoor zou je bij veel situaties wel kunnen bedenken wat de personages zouden kunnen denken. Bijvoorbeeld Rika, vanaf het begin af aan weet je al dat zij heel "rebels" is.
Als je op zoek bent naar goede recensies? Kijk dan vooral even hier.
Het boek is ook verfilmd, dit is link naar het filmpje. (trailer)
